HET BEELD van twee trigrammen: Donder boven en Wind beneden. De Donder representeert de oudste van de drie zonen. De Wind verbeeldt de oudste dochter. Waar het vorige hoofdstuk de aantrekking tussen twee jonge mensen beschrijft, schets het hexagram van dit hoofdstuk is de gerijpte relatie van twee oudere mensen.
Het stuk hout - was een gedeelte van een wortel of van een tak? - behoorde aan een sequoia. Ik raapte het dertig jaar geleden op in een redwood bos in California en het verhuisde sindsdien keer op keer met me mee.
De levenstijd van een mens wordt geteld in weken, maanden en jaren. Wanneer de uitzonderlijk sterken de honderd aantikken, is dat reden voor de lokale krant om daar melding van te maken en vereerd de burgemeester de jarige met een bezoek. Voor de woudreuzen in het sequoia bos is een mensenleven slechts een zucht, een enkele zin. Na honderd jaar zijn zij nauwelijks baby af. Uiteindelijk honderd meter hoog, na duizend jaar begint hun leven pas goed.
In die eerste duizend jaar krijgt die boom het flink voor zijn kiezen. Stortregens, sneeuwladingen en droogte: hij blijft er onverstoorbaar onder. Blikseminslagen: hij trekt zich niets aan van een voltreffer meer of minder. Bosbrand, vliegende storm: laat maar komen.
De trigrammen van Wind en Donder vormen het beeld van bestendigheid.
Het beeld van het vorige hoofdstuk liet de jeugdige verliefdheid zien: de wederzijdse aantrekking tussen de jeugdige trigrammen van Berg en Meer. Draai het hexagram in zijn geheel om en we zien hoe diezelfde twee mensen na een leven vol stormen en af en toe een stevig onweer nog steeds bij elkaar zijn.
Wordt vervolgd …