hoofdstuk 15. BESCHEIDEN #3
hoofdstuk 15. BESCHEIDEN #3
over een verdwijnend potlood
HET BEELD van de twee trigrammen: de Aarde is boven, een Berg is bene de aarde, een verborgen berg - een berg die zijn ware gestalte niet toont. In ieder geval niet een berg die overal bovenuit wil torenen en al van grote afstand gezien wil worden. Een Berg ònder de Aarde - het beeld van bescheidenheid.
De iPad is een toonbeeld van minimalisme en simpelheid. Slechts één grote knop aan de onderzijde van het scherm en een paar simpele vingertop bewegingen volstaan om door de digitale wereld te navigeren. Hij lijkt gemaakt te zijn naar het evenbeeld van een archaïsch leitje, waar lang geleden kinderen op leerden schrijven. Aan het bescheiden leitje kon werkelijk niets kapot, tenzij je hem natuurlijk met kracht tegen de grond smeet. Als het volgeschreven was, kon alles met een swipe van een sponsje gedelete worden en kon weer met een schone lei worden begonnen.
De lei en griffel zijn niet meer in gebruik - er is geen verwachting van een comeback - terwijl ze toch een aantal voortreffelijke eigenschap bezaten. Hun ontwerp was open source, dus iedereen mocht ze maken. Hun grondstoffen - leisteen en wat hout - waren in overmaat voorradig en goedkoop. Reparatie was kinderspel en als ze uiteindelijk toch versleten of gebroken waren, gingen ze - als weggegooid - weer op in de natuur. Vier eigenschappen die niets van doen hebben met de - op het eerste gezicht zo simpel uitziende - iPad.
Voetbal is simpel. Maar simpel voetballen blijkt vaak het moeilijkste wat er is.
Johan Cruyff
Laatst in een verloren half uurtje, maakte ik een lijstje van alle laptops, iPads, dumb- en smartphones die ik ooit kocht. Bij elkaar gelegd vormden ze een indrukwekkende stapel. Iedere e-aankoop - beginnend bij een Triumph-Adler en een Nokia 638 - maakte me als een kind zo blij. Totdat ze het een voor een begaven - je staat machteloos.
Stel je voor dat een potlood tot vandaag aan toe een onbekend fenomeen was. En dat een geniale wetenschapper zojuist het potlood had uitgevonden - samen met het gummetje en de puntenslijper. Na al die jaren gesukkel, gedoe en behelpen met het schrijven en lezen op iPads en laptops is er dan eindelijk de niet verwachte revolutie van het potlood.
Mooi slank design - strak in de lak - schrijft basic zwart, maar desgewenst ook in elk gewenste kleur - tijdens een schrijversblok of tijdens een toets kun je op de achterkant kauwen - de punt is steeds opnieuw slijpbaar - de getekende lijn of het geschreven woord laat zich makkelijk weggummen - en het meegeleverde papier is tweezijdig schrijfbaar (dat laatste is zelfs niet met allernieuwste iPad niet mogelijk). En dat papier laat zich na beschrijving vouwen tot zowel passend in een envelop, als tot in een vliegtuigje.
Het is trouwens niet nodig het potlood op te laden, zoals het geval was bij al dat nu achterhaalde elektronische spul. En mocht je een potlood voor jaren in de kast laten liggen, het blijft compatibel met elk soort papier, ook dat van de concurrent. Het instapmodel - voor diegene die deze noviteit wel eens wil uitproberen - een gele variant van het merk Bruynzeel - kost slechts €11,84, Voor 12 stuks wel te verstaan. Een exemplaar uit het topsegment, bijvoorbeeld een elegante Japanse Tombow Mono of een chique Amerikaanse Blackwing 602, hoeft toch niet meer dan €3 te kosten. En dan heb je ook wat.
Als je de marketing van deze revolutionaire gadget mag geloven, dan kan met één enkel potlood 45.000 woorden worden geschreven worden - ook met het goedkoopste instapmodel.
Neem het potlood. Alomtegenwoordige, voornamelijk geel, 19 centimeter lang , minder dan €1 per stuk - het eenvoudigste, handigste, goedkoopste schrijfinstrument. Het nuttigste, minst gewaardeerde, meest gestolen artikel ter wereld. Dienaar van zowel dichter als bank, machtiger dan de pen en het zwaard ... Het potlood is misschien wel de creatie van de mens die het dichtste in de buurt van perfectie komt.
William Evenbarger
In De Auto van Ivan wordt voorgerekend dat een gemiddelde fiets minimaal zo snel is als een gemiddelde auto. Tenminste als de uren die nodig zijn om het voertuig bij elkaar te verdienen - ga uit van een gemiddeld inkomen - plus alle verborgen kosten als infrastructuur, vervuiling en files worden meegenomen. We moeten er niet van opkijken dat met een soortgelijke berekening blijkt dat het potlood de iPad ver achter zich laat in snelheid.
De bescheidenheid en nederigheid van het potlood toont zich eens te meer doordat het al schrijvende zijn bestaan opgeeft. De verborgen zwarte kern wordt pas bruikbaar na het schillen van de omgevende houten bast. Iedere keer een kleiner potlood, een hoopje krullen en wat grafiet poeder. Het draagt zijn donkere toon over aan het papier, als potlood verdwijnt het. Wat blijft is - naar men beweert - 56 kilometer aan lijn, streep en letter. Zij zijn de erfgenamen van de essentie van het potlood, de erfgenamen van zijn bescheidenheid. Met een paar rake bewegingen van een gummetje vervagen en verdwijnen op hun beurt ook zij.
