LIJNEN EN PIJLEN
hoofdstuk 1 en 2. INITIËREN EN RESPONS #3
HET BEELD: tweemaal het trigram van de Hemel. Hemel boven en Hemel onder.
HET BEELD: tweemaal het trigram van de Aarde. Aarde boven en Aarde onder.
Hoofdstuk 1, zijn betekenis gecondenseerd in zes sterke lijnen, en hoofdstuk 2, gesymboliseerd door zes ontvangende lijnen, bevatten de essentie van het Boek van Verandering. Het begrijpen van hun interrelatie geeft de sleutel tot wat later in het boek volgt, de ontelbare potentiële veranderingen die het leven in petto heeft. Alles begint met initiëren, alles is afhankelijk van respons.
.. Confucius did not tire of explaining it in minute detail. According to him, Qian and Kun are the gate of I, which means that if one intends to understand the I Ching one should first understand Qian and Kun; then the gate of I opens for understanding the rest of the gua.
The Complete I Ching - Alfred Huang
Lees ook:
Wit licht valt op het gras. Een gedeelte van dit licht, het rode, wordt geabsorbeerd. Het gras is van binnen doordrenkt van rood. Het andere deel van het licht, het groene, wordt teruggekaatst en bereikt je oog. Je zou dus zweren dat het gras groen was, ware het niet dat dit nou net de kleur is, die werd geweigerd, de deur werd gewezen. De weerkaatsing zorgt voor een wonderlijke transformatie. Object wordt subject. Gras is een rood woord.
In de oude verhalende cultuur was er de synaptische ruimte tussen oor en mond, tussen vertellers en luisteraars. De verteller presenteert, de luisteraar creëert. En hoe zit het met het geschreven verhaal? De schrijver schrijft en wanneer het verhaal af is, geeft hij het uit handen, en de lezer leest. Wie is de werkelijke maker van het verhaal?
Specifically, the meaning of a piece of writing is not something that can be guaranteed a priori by the authentic character or voice of the person who is said to have written it. Instead, meaning transpires in and from the experience of reading. It is through that process that readers discover (or better, ‘fabricate’) what they assume the author had wanted to say.
AI Signals The Death Of The Author - David J. Gunkel
Wat deed een mens, zwervend over de wereld, vol gevaar en zonder grenzen? Wat deed-ie, als het ergste wat hem kon overkomen, verdwalen was? Het leven van onze voorouders was ongewis, een nooit rustende stroom van verandering, waarvan de bedoeling een enigma was. Die werkelijkheid is het enige dat tot in onze tijd niet veranderde.
In de tussentijd zijn mensen kaarten gaan tekenen, in een poging om de veelheid en de chaos te vereenvoudigen, de werkelijkheid van de onophoudelijke veranderingen te temmen. Kaarten laten in een oogopslag zien hoe de zaken ervoor staan. Of beter gezegd, ze laten een werkelijkheid zien zoals we die wensen, simpel en afgebakend, twee dimensionaal en overzichtelijk.
Zodra een kaart getekend en gekleurd is, verandert hij van vertelling in verteller. Een kaart met noorden aan de bovenzijde, vertelt dat het noorden boven is. En als die kaart iedere dag gezien wordt - in het klaslokaal, in de atlas, in de krant, op tv - is er geen twijfel meer mogelijk: boven is noord. Terwijl, als je ‘s middags buiten bent, de zon, hoog aan de hemel, toch echt in het zuiden staat.
De vertrouwde Europa kaart, inclusief het hoge noorden.
Noord. Wrsch. verwant met: Umbrisch nertru 'links', Oskisch nertrak 'id.'; Grieks nérteros 'dieper, lager gelegen'; < pie. *nert-, *nrt- (IEW 765). Als de oorspr. betekenis 'laaggelegen, onderaards' is (vergelijk met andere uitgang Sanskrit naraka- 'onderwereld, hel'), kan het begrip 'noorden' verklaard worden als het gebied waar de zon onder de aarde is (tegenover het zuiden waar zij haar hoogste punt bereikt). Wanneer men zich tot het oosten richt (bijv. in gebed), is het noorden aan de linkerzijde, hetgeen de Italische betekenis verklaart.
ethymologiebank.nl
De oriëntatie is dus op noord.
Orientatie (< → orient). Het richten naar het Oosten. Oriëntering.
ethymologiebank.nl
Ooit waren er kaarten die het oosten aan hun bovenzijde hadden. De Oriënt van het Heilige Land en Jerusalem.
Er gaat niets boven Groningen. Mocht je toch verder reizen dan heet dat 'met de noorderzon vertrekken'. Op deze kaart stroomt het water van de grote rivier naar boven, van het groen gekleurde Zwitserland, door het gele Duitsland, om bij het roze Nederland in zee te stromen. Vreemd, dat naar boven stromende water? We zijn nu eenmaal aan deze kaart gewend, waarop het Rijn-water de zwaartekracht trotseert en langzaam naar boven kruipt.
Een kwartslag gedraaid en de kaart is letterlijk georiënteerd. Het Rijnwater kan rustig naar beneden stromen, vanaf de besneeuwde Alpentoppen, tot in de delta van de Lage Landen. Nederland als het Bangladesh van Europa. Een Δ, delta, zoals die door de Grieken bedacht was, zoals die van de Brahmaputra, Rhône of Mississippi.
De kaart zelf een kwartslag gedraaid en zijn verhaal maar meteen een hele slag. Dan laat dit deel van de wereld, van hooggebergte tot in het laagland, zich plots in zijn natuurlijk verband zien. Naast de veranderde oriëntering helpt het ontbreken van de illusoire lijnen van nationale grenzen en de altijd vervreemdende pastel kleuren zeker mee.
Wat ik wil zeggen: de directe waarneming en het begrepen verbanden is 1, de optekening daarvan op kaart is 2. Wordt 2 maar vaak genoeg vertoond en gezien, dan wordt het al gauw voor de werkelijkheid versleten, als de enige werkelijkheid. De kaart wordt verwisseld met de werkelijkheid.
Nog een keer een de Europese kaart, naties afgebakend met scherpe lijnen en fel ingekleurd. Er is geen ontkomen aan, dit is Europa, een oude schildering vol craquelé. Een gebroken en weer in elkaar gelijmde vaas.
The standard script of the map still principally works with the division of state territories as a base. Because of its pervasive use in media, academia, politics, and education, the impact of this particular worldview is hard to overstate. The repetitive use of only this script has created what geographer and border scholar Boggs has called a 'cartohypnosis', in which the map, as a consciously designed, artificial model of reality, is subconsciously internalized with such a high degree of suggestibility that it is believed to be the reality. This internalization of the fabrication of the world, this theater, is also much helped by the significantly increased mathematical precision and scientific complexity, which has given the Atlas an air of objectivity and neutrality.
Free the Map - Henk van Houtum
Maar dan deze wonderbaarlijke kaart. Hetzelfde continent, stroomgebieden en waterscheidingen. Weg de bedachte, krampachtige nationale grenslijnen.
Gelijk maar eens omdraaien, op zuid oriënteren. Met je gezicht naar de zon is wel zo prettig. Ik ben zo gewend aan het oude kaartbeeld, dat het kijken naar de Britse eilanden me wat licht in het hoofd maakt.
Nu we langzaam de verhalende - en niet zelden sturende of zelfs misleidende - kwaliteit van de landkaart ontrafelen, komen we bij een kartering van een andere orde, verbonden aan actuele politiek. De onderstaande kaart wordt gebruikt door de Frontex, de Europese instantie die toeziet op de zogenoemde illegale immigratie. Deze of soortgelijke kaarten komen dagelijks aan ons voorbij. De pijlen zijn de representatie van hen die voor gevaar vluchten, maar de kaart transformeert hen van slachtoffer tot het gevaar zelf. De dikte van de pijlen en hun rode kleur doen denken aan oorlog en invasie.
Zou de rode kleur door babyblauw worden vervangen, dan zwakt het alarmerend karakter van de kaart aanzienlijk.
En dan de dikte van de pijlen meer in verhouding.
En de relativering zet zich door als cirkels de plaats van prangende pijlen innemen.
En wat gebeurt er als de abstractie van symbolen achterwege blijft en de kaart of infographic laat zien waar het werkelijk om gaat: mensen?
De oorspronkelijke Frontex kaart suggereert, door middel van dikke rode pijlen, invasieve wilde hordes. Over hoeveel - onofficiële, document-loze - immigranten gaat het eigenlijk? 125.000 op een Europese bevolking van 850 miljoen. Dat rechtvaardigt de dikke bedreigende pijlen op geen enkele wijze.
Deze infographic vertelt een verhaal dat meer in proportie is. Maar de essentie van de kaart is ook in deze onverminderd aanwezig: versimpeling en nooit in staat om de hele complexe werkelijkheid weer te geven.
As cartographer Mark Monmonier said in his well-known book How to lie with maps: ‘Not only is it easy to lie with maps, it's essential. To portray meaningful relationships for a complex, three-dimensional world on a flat sheet of paper or a video screen, a map must distort reality. [...]To avoid hiding critical information in a fog of detail, the map must offer a selective, incomplete view of reality. There's no escape from the cartographic paradox: to present a useful and truthful picture, an accurate map must tell white lies.’ Or as geographer John Rennie Short put it: ‘All maps, in one sense are lies since they involve a massive partial (mis) representation of the solid world on a smaller object. [...] Maps do show us the lie of the land, in the multiple sense of the word 'lie'‘ A map should thus be seen as a visual proposition, a projection of how the maker sees the world and, by extension, how the maker wants you to see it. Hence out of honesty and openness, just like any text or story of the world, a map should have an author. We should no longer hide the political, commercial, or personal interests, stakes, and perspectives under the veil of geometric objectivity or standards but rather be open and honest of the selective, biased, and value-loaden take on the world the map maker wishes to represent and convey.
Free the Map - Henk van Houtum
Wordt vervolgd …