Hieronder volgt de volledig herschreven versie van een artikel dat in augustus 2024 verscheen.
HET BEELD van de twee trigrammen: boven Wind, onder Aarde. Een zachte bries die over de aarde waait. Ze raakt alles aan, maar laat de dingen zoals ze zijn. Wind over Aarde: het beeld van Observeren. De dingen waarnemen zoals ze zijn en niet zoals je zou willen dat ze zijn.
HET BEELD van het hele hexagram: een poort. Zodra die geopend is, biedt hij uitzicht op de wereld die daar achter ligt. De poort is tevens het kader, dus lang niet alles is zichtbaar. Slechts een uitsnede, een kleine selectie wordt waargenomen. De open poort is als onze zintuigen, onze ogen. Ze zien en ze zien over het hoofd.
Waarneming is een feest van verscheidenheid en subjectiviteit. Zoveel mensen, zoveel standpunten, even zoveel indrukken en overtuigingen. En al gauw wordt de persoonlijk ervaren werkelijkheid verward met vanzelfsprekende waarheid.
Een oude Indiase parabel vertelt over een olifant en een groep blinden. Nooit eerder zijn ze in aanraking geweest met een olifant, ze hebben niet het flauwste vermoeden omtrent het bestaan en het uiterlijk van dit dier. Ze worden daarom uitgenodigd om al tastend kennis met de olifant te maken. Wanneer ze daarna om de beurt verslag doen van hun bevindingen, meldt de een, die de flank van de olifant heeft betast, dat een olifant zonder twijfel op een een robuuste muur moet lijken. Een tweede had met zijn handen een slagtand bevoeld, en beweert nu met stelligheid, dat het dier de vorm heeft van een reusachtige speer. De blinde die de staart in zijn handen heeft gehad, is overtuigd van het liaan-achtige karakter van de olifant. Nog een ander kan zich in geen van de voorgaande conclusies vinden. Hij had de slurf onderzocht en volgens hem heeft het uiterlijk van een olifant absoluut veel weg van een reusachtige slang.
Keep reading with a 7-day free trial
Subscribe to Acht is meer dan Duizend to keep reading this post and get 7 days of free access to the full post archives.